بیماری پارکینسون : نگاهی دقیق تر
بیماری پارکینسون یک اختلال عصبی پیشرونده است که با علائم ظریف شروع می شود که به سختی قابل مشاهده هستند. علائم اولیه لرزش خفیف فقط در یک دست است. با پیشرفت بیماری، ممکن است سفتی ایجاد شود و حرکات ممکن است کند شود.
در مراحل اولیه، ممکن است بازوها در حین راه رفتن تکان نخورند، گفتار کند می شود و حالت کمی یا اصلاً در صورت وجود نخواهد داشت. علائم بیماری پارکینسون ممکن است با پیشرفت بیماری بدتر شود. علائم از یک طرف بدن شروع می شود اما با گذشت زمان، طرف دیگر نیز تحت تأثیر قرار می گیرد.
در اغلب موارد، قبل از تجربه هر یک از علائم ذکر شده در بالا، ممکن است فرد دچار مشکلات خواب، یبوست، بی قراری پاها، از دست دادن بویایی و غیره شود.
عواملی که ممکن است منجر به بیماری پارکینسون شود
تخریب یک نورون خاص مغز که به تولید دوپامین کمک می کند می تواند منجر به بیماری پارکینسون شود. با کاهش سطح دوپامین، عملکرد مغز مختل می شود و فعالیت آن ناسازگار می شود. این فعالیت ناسازگار مغز به شکل علائم بیماری پارکینسون ظاهر می شود.
در حالی که علت خاص این بیماری ناشناخته است، ممکن است برخی از عوامل در ایجاد این بیماری نقش داشته باشند. آن ها هستند:
1. ژنتیک: جهش ژنتیکی می تواند عامل بیماری پارکینسون باشد. این جهش در موارد نادر و عمدتاً در خانواده هایی اتفاق می افتد که چندین مورد از بیماری ثبت شده است.
2. قرار گرفتن در معرض سموم: قرار گرفتن در معرض عوامل محیطی مانند آلودگی و برخی سموم، هر چند تیره و تار است، ممکن است خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهد.
3. شکل ظاهری اجسام لوئی: اجسام لوئی مواد خاصی در سلول های مغزی هستند و وجود این اجسام لوئی نشانگرهای دقیق بیماری هستند. آنها همچنین می توانند سرنخی برای تشخیص این بیماری باشند. چندین ماده در بدن لوی یافت می شود اما پروتئین آلفا سینوکلئین از اهمیت بالایی برخوردار است. این پروتئین تجزیه نمی شود و در مایع نخاعی افرادی که بعداً به بیماری پارکینسون مبتلا می شوند، یافت می شود.
علائم بیماری پارکینسون
علائم بیماری پارکینسون در افراد مختلف متفاوت است. علائم اولیه پارکینسون خفیف خواهد بود و به طور کلی نادیده گرفته می شود. علائم از یک طرف بدن شروع می شود و ممکن است با پیشرفت بیماری روی طرف دیگر نیز تأثیر بگذارد:
1. لرزش: لرزش یا لرزش ریتمیک با دست و انگشتان شروع می شود. دست شما ممکن است در هنگام استراحت بلرزد، اما ممکن است با فعالیت فروکش کند یا متوقف شود.
2. برادیکینزی یا حرکت آهسته: کاهش سرعت حرکات هنگام راه رفتن، بلند شدن از صندلی و غیره میتواند فعالیتهای روزانه را دشوار کند. حتی ممکن است هنگام راه رفتن پاها کشیده شوند. کندی حرکات یکی از علائم کلاسیک بیماری پارکینسون است
3. سفتی: ماهیچه های هر قسمت از بدن شما ممکن است سفت شوند و حرکت را محدود کنند.
4. مشکلات وضعیت بدنی و تعادل: ممکن است تمایل به خم شدن داشته باشید، ممکن است تعادل نداشته باشید و اغلب زمانی که تحت تأثیر بیماری قرار می گیرید زمین بخورید.
5. از دست دادن حرکات خودکار: چرخاندن بازوها در حین راه رفتن، لبخند زدن یا پلک زدن حرکات خودکار هستند و زمانی که تحت تأثیر بیماری پارکینسون قرار می گیرید این حرکات ناپدید می شوند.
6. تغییرات گفتار و نوشتار: ممکن است در حین صحبت کردن، توهین کنید یا سرعت گفتارتان کند شود. نوشتن ممکن است کوچکتر (ریزنگاری) و چالش برانگیزتر شود.
درمان بیماری پارکینسون
بیماری پارکینسون معمولاً درمان ندارد. با این حال، علائم را می توان با دارو، درمان و گاهی اوقات جراحی کنترل کرد.
داروهایی با خواص زیر برای مدیریت علائم بیماری پارکینسون تجویز می شوند:
افزایش سطح دوپامین در مغز
بهبود عملکرد انتقال دهنده های عصبی که اطلاعات را بین سلول های مغز منتقل می کنند.
مدیریت علائمی که مربوط به حرکت نیستند.
درمان رایج این بیماری لوودوپا است. لوودوپا به پر کردن سطح دوپامین در مغز کمک می کند. کاربیدوپا و لوودوپا با هم مصرف می شوند. کاربیدوپا عوارض جانبی مانند حالت تهوع، بی قراری، سطوح پایین فشار خون و غیره ناشی از درمان با لوودوپا را به حداقل می رساند و به کاهش مصرف لوودوپا مورد نیاز برای مدیریت علائم کمک می کند. لوودوپا را نباید به طور ناگهانی قطع کرد زیرا ممکن است منجر به مشکلاتی مانند مشکلات تنفسی و محدودیت حرکت شود.
با این حال، برای افرادی که به دارو، تحریک عمقی مغز پاسخ نمیدهند، یک روش جراحی توصیه میشود که در آن الکترودها در قسمتی از مغز کاشته میشوند و به یک دستگاه الکتریکی کوچک در قفسه سینه وارد میشوند که تحریک الکتریکی را ارائه میدهد.
همچنین برای درمان پارکینسون می توانید به پزشکان درمان پارکینسون در شیراز مراجعه نمایید
نتیجه گیریبیماری پارکینسون یک اختلال عصبی است که با کاهش سطح دوپامین در مغز رخ می دهد. این بیماری با علائم ظریف در یک طرف بدن شروع می شود که با پیشرفت بیماری روی طرف دیگر نیز تأثیر می گذارد. این بیماری ممکن است حرکات را محدود کند و باعث سفتی عضلات شود که فعالیت های روزانه را مختل می کند. اگرچه هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد، اما علائم را می توان با دارو، درمان و روش های جراحی مدیریت کرد.