دیورتیکولیت مثانه زمانی رخ می دهد که کیسه های کوچکی به نام دیورتیکول در دیواره مثانه ایجاد شوند. این کیسه ها می توانند ملتهب و عفونی شده و منجر به علائمی مانند درد، عفونت های دستگاه ادراری و حتی سنگ مثانه شوند. در این مقاله، به شایعترین علل دیورتیکولیت مثانه می پردازیم تا اگر دچار این مشکل هستید راحتتر بتوانید این وضعیت را درک کنید.
کاملترین لیست متخصص زنان و زایمان در شمال تهران برای رزرو نوبت کلیک کنید.
دلایل ابتلا به دیورتیکولیت مثانه
مشکلات مادرزادی
یکی از شایع ترین علل ابتلا به دیورتیکولیت مثانه، نقص های مادرزادی است. چرا که برخی از افراد با دیوارههای مثانه ضعیفتری به دنیا میآیند و آنها را مستعد ابتلا به دیورتیکولها میکند. این وضعیت اغلب ارثی است، بنابراین اگر سابقه خانوادگی مشکلات مثانه دارید، ممکن است که در معرض خطر ابتلا به دیورتیکولیت باشید.
عفونت های مزمن مثانه
عفونت های مزمن مثانه نیز می تواند منجر به ایجاد دیورتیکول مثانه شود. هنگامی که مثانه در اثر عفونت های مکرر ملتهب و تحریک می شود، به مرور زمان ضعیف می شود و باعث ایجاد کیسه هایی در دیواره مثانه می شود. در صورت عدم درمان، این پاکت ها می توانند عفونی شده و عوارض بیشتری ایجاد کنند.
بهترین متخصص زنان و زایمان در میرداماد تهران برای رزرو نوبت کلیک کنید.
بزرگ شدن غده پروستات
یکی دیگر از علل شایع دیورتیکولیت مثانه، بزرگ شدن غده پروستات است. هنگامی که غده پروستات بزرگ می شود، می تواند به مثانه فشار بیاورد و باعث ایجاد کیسه هایی در دیواره مثانه شود. این وضعیت در مردان مسن شایع تر است و ممکن است برای کاهش علائم به درمان پزشکی نیاز داشته باشد.
اختلالات عصبی
برخی از اختلالات عصبی مانند مولتیپل اسکلروزیس یا آسیب های نخاعی نیز می توانند خطر دیورتیکولیت مثانه را افزایش دهند. این شرایط می تواند بر اعصابی که عملکرد مثانه را کنترل می کنند تأثیر بگذارد و منجر به ضعیف شدن دیواره مثانه و تشکیل دیورتیکول شود.
یبوست مزمن
در نهایت، یبوست مزمن نیز می تواند به ایجاد دیورتیکول مثانه کمک کند. هنگامی که روده بزرگ با مدفوع پشتیبان می شود، می تواند به مثانه فشار وارد کند و باعث ایجاد پاکت هایی در دیواره مثانه شود. برای جلوگیری از این امر، حفظ عادات روده سالم و رفع مشکلات گوارشی اساسی مهم است.
نحوه ی تشخیص دیورتیکول مثانه چگونه است؟
دیورتیکول مثانه را می توان با روش های مختلفی تشخیص داد، از جمله:
- معاینه فیزیکی: در طول معاینه فیزیکی، پزشک ممکن است با فشار دادن به قسمت پایین شکم، وجود ناهنجاری در مثانه را احساس کند.
- آزمایش ادرار: نمونه ادرار ممکن است برای بررسی علائم عفونت یا سایر ناهنجاری ها تجزیه و تحلیل شود.
- سونوگرافی: در اسکن اولتراسوند از امواج صوتی برای ایجاد تصاویری از مثانه و اندام های اطراف استفاده می شود. این ممکن است به شناسایی وجود دیورتیکول مثانه کمک کند.
- سیستوسکوپی: در طی سیستوسکوپی، یک لوله کوچک با یک دوربین در انتهای آن از طریق مجرای ادرار به مثانه وارد می شود. این به پزشک اجازه می دهد تا داخل مثانه را ببیند و هرگونه ناهنجاری را بررسی کند.
- سیستواورتروگرام ادراری (VCUG): VCUG نوعی اشعه ایکس است که برای بررسی مثانه و مجرای ادرار در حالی که بیمار در حال ادرار است استفاده می شود. این روش ممکن است به شناسایی وجود دیورتیکول مثانه و تعیین اندازه و محل آن کمک کند.
لیست پزشکان متخصص زنان و زایمان در شیراز برای رزرو نوبت کلیک کنید.
لیست پزشکان متخصص داخلی شیراز برای رزرو نوبت کلیک کنید.
ابتلا به دیورتیکول مثانه چه خطرات و عوارضی دارد؟
دیورتیکول مثانه می تواند منجر به خطرات و عوارض مختلفی شود، از جمله:
- عفونتهای دستگاه ادراری (UTIs): دیورتیکولها میتوانند ادرار را به دام بیندازند و محیطی را برای رشد باکتریها فراهم کنند که منجر به عفونتهای ادراری مکرر میشود.
- سنگ مثانه: هنگامی که ادرار در یک دیورتیکول به دام می افتد، می تواند کریستال هایی را تشکیل دهد که می توانند برای تشکیل سنگ مثانه ترکیب شوند.
- انسداد حالب ها یا مجرای ادرار: گاهی اوقات دیورتیکول های بزرگ می توانند حالب ها را فشرده کنند یا جریان ادرار از مثانه را مسدود کنند و باعث احتباس ادرار یا هیدرونفروز شوند.
- هماچوری: دیورتیکول می تواند باعث خونریزی در مثانه شود که ممکن است منجر به خون در ادرار شود.
- سرطان مثانه: اگرچه نادر است، اما گاهی اوقات دیورتیکول مثانه می تواند به سرطان مثانه تبدیل شود.
- بی اختیاری: در برخی موارد، دیورتیکول مثانه می تواند باعث از دست دادن کنترل مثانه شود و منجر به بی اختیاری ادرار شود.
- کاهش ظرفیت مثانه: دیورتیکول های بزرگ می توانند توانایی مثانه برای نگه داشتن ادرار را کاهش دهند و منجر به تکرر ادرار و حتی فوریت ادراری شوند.
گزینه های درمانی دیورتیکول مثانه
گزینه های درمانی دیورتیکول مثانه به شدت بیماری و سلامت کلی بیمار بستگی دارد. در صورت عدم درمان، دیورتیکول مثانه می تواند منجر به مشکلات جدی در سلامتی فرد شود و باید توسط یک متخصص زنان و زایمان ارزیابی شود.
رویکرد درمانی دیورتیکول مثانه به اندازه و محل دیورتیکول و همچنین سلامت کلی بیمار بستگی دارد. در برخی موارد، دیورتیکولهای کوچک ممکن است نیازی به درمان نداشته باشند و با معاینات منظم و درمان های دارویی کنترل شوند. با این حال، دیورتیکول های بزرگتر یا آنهایی که علائم خاصی ایجاد می کنند ممکن است نیاز به مداخله داشته باشند.
- یکی از گزینه های درمان، جراحی برای برداشتن دیورتیکول است که دیورتیکولکتومی نام دارد. این روش را می توان با استفاده از تکنیک های کم تهاجمی مانند لاپاراسکوپی یا جراحی رباتیک انجام داد که می تواند منجر به اقامت کوتاه تر در بیمارستان و زمان بهبودی سریع تر در مقایسه با جراحی باز سنتی شود.
- گزینه دیگر درمانی انجام آندوسکوپی است که شامل قرار دادن سیستوسکوپ (لوله نازک با دوربین) در مثانه برای رسیدن به دیورتیکول و برداشتن آن با استفاده از لیزر یا الکتروکوتر است. این روش معمولاً برای دیورتیکول های کوچکتر استفاده می شود و در مقایسه با جراحی با عوارض کمتر و زمان بهبودی کوتاه تری همراه است.
در برخی موارد، ممکن است برای مدیریت علائمی مانند عفونت مجاری ادراری یا احتباس ادراری نیز دارو تجویز می شود. پزشک با شما همکاری خواهد کرد تا بهترین روش درمانی را بر اساس نیازها و شرایط فردی شما تعیین کند.
سخن پایانی
دیورتیکولیت مثانه وضعیتی است که در اثر تشکیل کیسه های کوچک در دیواره مثانه ایجاد می شود. در حالی که علت دقیق دیورتیکول می تواند متفاوت باشد، درک شایع ترین علل آن می تواند به شما در شناسایی و مدیریت بهتر این بیماری کمک کند. اگر علائمی مانند درد یا عفونت دستگاه ادراری را تجربه کردید، حتماً با یک متخصص داخلی و یا پزشک زنان و زایمان صحبت کنید.
بیشتر بخوانید:آیا ابتلا به دیورتیکول خطرناک است؟
بیشتر بخوانید:دیورتیکولیت یا التهاب دیورتیکولومهای روده بزرگ چیست؟